- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Farbiarz działajacy w Ustce w I połowie XIX wieku. Dom należacy do małżonków Hilpert, usytuowany w Ustce, miał zostać poddany przymusowej licytacji sądowej w Słupsku 11 grudnia 1847 roku o godz. 11. W ogłoszeniu o planowanej licytacji wartość domu Hilpertów oszacowano na 820 talarów, 18 srebrnych groszy i 8 fenigów. Figurował w księdze hipotecznej nr 5.
Źródło: Amtsblatt der preussischen Regierung zu Koeslin nr 32 z 11 sierpnia 1847 roku.
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Szkutnik, budowniczy statków, zamieszkały w Gardnie Wielkiej, około 30 km od Ustki. 6 listopada 1824 roku Królewsko - Pruski Urząd Sądowy w Smołdzinie w osobie urzędnika von Hellermanna potwierdził zadeklarowaną przez M. Granzowa i jego narzeczoną Charlottę Hildebrand z Wrześcia (Freist) rozdzielność majatkową po zawarciu przez nich małżeństwa.
Źródło: Amts-Blatt der Koeniglichen Regierung zu Coeslin z 5 stycznia 1825
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Domniemani dezerterzy, zaginieni, marynarze lub osoby uchylające się od służby w armii pruskiej na początku lat 70. XIX wieku. Jedenastu niżej wymienionych mieszkańców Ustki znalazło się na liście obejmującej osoby w wieku poborowym z powiatu słupskiego, przeciwko którym wszczęto przed I Wydziałem Królewskiego Sądu Powiatowego w Słupsku (koenigliches Kreisgericht) na przełomie 1871/72 roku postępowania karne w związku z opuszczeniem bez odpowiednich zezwoleń obszaru Związku Północnoniemieckiego w okresie wojny francusko-pruskiej (1870-71). Ogłoszeniem opublikowanym w biuletynie urzędowym, ukazującym się na terenie całej Rzeszy Niemieckiej, zostały one zobowiązane do złożenia wyjaśnień przed słupskim sądem w dniu 9 lutego 1872 roku o godz. 10. Lista obejmowała 240 mieszkańców powiatu słupskiego i Słupska, czyli liczbę rekrutów umożliwiającą wystawienie 2 kompanii piechoty. Niżej wymienieni ustczanie, figurujący na liście, mogli być zarówno dezerterami, jak i marynarzami, którzy nie dopełnili odpowiednich formalności, albo np. emigrantami do Ameryki.
Lista poszukiwanych ustczan:
Carl Friedrich Hilpert;
August Heinrich Hilpert;
Christian Friedrich Kunde;
Martin August Krause;
Carl Theodor Kalff;
Friedrich Rudolph Adolph Marz;
Johann David Gotthilf Peters;
Hermann August Peters;
Carl Ludwig Rehfeld;
Wilhelm Ludwig Leopold Scheil (Schell?, Scholl?);
Johann Hermann Wilke.
Źródło: Deutscher Reichs-Anzeiger und koeniglich-preussischer Staats-Anzeiger z 2 stycznia 1872.
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Lekarz o specjalności chirurg (Wundarzt I Klasse) i położnik, działający w Ustce. Osiedlił się tutaj wiosną 1847 roku. Na części należacej do niego posesji zbudowano w latach 1885 - 1888 nowy kościół.
Źródło: Amtsblatt der preussischen Regierung zu Koeslin nr 22 z 2 czerwca 1847
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Ród szlachecki, związany z okolicami Ustki. Wywodził się z Marchii Wkrzańskiej (Ueckermark) na Pomorzu Przedodrzańskim. Jego gałąź od 1805 roku do 1945 obecna była w powiecie słupskim. Rodzina patrycjuszowska von Ueckermann ze Stargardu nabyła wówczas wsie Machowino i Bydlino od von Letowów. W 1859 roku Ueckermanowie "wżenili się" w Zimowiska A (Wintershagen A). W XIX wieku i na początku XX wieku Ueckermanowie użytkowali pałace w Machowinie, Bydlinie i w Zimowiskach, otoczone parkami. W Machowinie, w obrębie cmentarza wiejskiego, zachował się podziemny rodzinny grobowiec, otoczony żeliwnym, ażurowym płotkiem, do którego przytwierdzono żeliwne tabliczki z informacjami o zmarłych. Grobowiec von Ueckermannów w Zimowiskach nie przetrwał. W 1995 roku kamienny krzyż z cokołem znad tego grobowca został przeniesiony na plac przed kościołem Najświętszego Zbawiciela w Ustce. Na cokole zachował się relief przedstawiający herb von Ueckermanów.
Płaskorzeźba herbowa nie zawiera kolorów. Wg. herbarza pomorskiego z I połowy XIX wieku, belka dzieląca prawoskośnie tarczę herbową ma kolor niebieski, dolne pole jest złote, a górne srebrne. Zwieńczenie niebieski-srebrno-złote, szpony gryfa wystające z hełmu - czerwone..
Źródło: I. T. Baghmil, "Pommersches Wappenbuch", Stettin 1855, tom 5.
Rekonstrukcja barw herbu rodu von Ueckermann spod Ustki (autor: Arkadiusz Szadkowski):
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Partyzant polski, uczestnik konspiracji niepodległościowej, jeden z tzw. żołnierzy wyklętych, pseudonim konspiracyjny: "Bakcyl". Urodził się 24 grudnia 1919 w Warszawie, jako syn Antoniego i Klementyny, z domu Kowalskiej. Wykształcenie: tzw. mała matura i dwa lata nauki w szkole techncznej. Członek grupy konspiracyjnej Stanisława Kulika vel Jana Wirskiego pseudonim "Tur", "Tarzan", działającej w ówczesnym województwie gdańskim (Kadry Dywersyjne). Centrala tej poakowskiej organizacji znajdowała się w Gdyni. Stefański kierował tak zwaną Placówką nr 7 w Słupsku, liczącą około 10 osób. Byli to osadnicy z różnych regionów przedwojennej Polski, przybyli świeżo do Słupska, na tzw. Ziemie Odzyskane. Na początku kwietnia 1946, prawdopodobnie 3-go, (wg. innych opracowań: 12 marca 1946 roku) kierował napadem na sklep "Monopolu Spirytusowego" w Słupsku, w wyniku którego oddział zdobył 88 tys. złotych. Wg. kwestionariusza osoby represjonowanej w Indeksie Represjonowanych w PRL z Powodów Politycznych IPN w Gdańsku, sporządzonego przez słupskiego historyka Igora Hałagidę, grupa Stefańskiego swoje działanie określała jako rekwizycję i w sklepie pozostawiono stosowne pokwitowanie. Wkrótce potem, podobno w ciągu jednej nocy, wszyscy członkowie oddziału zostali aresztowani przez UB. Z aresztu Stefańskiego próbował bezskutecznie uwolnić "Tarzan". W grudniu 1946 roku skazany w Gdańsku na karę śmierci. Później karę zamieniono mu na 15 lat więzienia. Zwolniony warunkowo w 1954 roku.
(Źródło: "Dziennik Bałtycki" z 15 kwietnia 1946; J. Koźliński, Podziemie na Pomorzu w latach 1945 - 47, Gdynia 1959, s. 87)
