- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Urzędnik kolei niemieckich, zawiadowca stacji II klasy (Stations-Vorsteher 2, Klasse), w 1883 roku pracował na stacji w Ustce, skąd w połowie września tego roku został przeniesiony do Kwidzyna. Jego następcą w Ustce został zawiadowca stacji 2. klasy Schalk.
(Źródło: "Stolper Post" z 20 września 1883)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Oficer 5. Pułku Huzarów, stacjonującego w Słupsku. 14 września 1883 roku, gdy słupski Pomorski Pułk Huzarów nr 5. Powracając z manewrów wjechał do Koszalina, uległ wypadkowi. Przewrócił się na chodniku i złamał nogę. Przyczyną miały być resztki jakiegoś owocu, przez kogoś nieopatrznie wyrzucone na chodnik. Tak przynajmniej informowała o wypadku ówczesna prasa.
(Źródło: "Stolper Post" z 17 września 1883 r.)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 5 / 5
Komendant Ochotniczej Straży Pożarnej w Słupsku, wcześniej mistrz kominiarski. W 1883 roku pełnił funkcję okręgowego inspektora kominiarskiego (Bezirksschornsteinfegermeister) i w tym charakterze był członkiem rejencyjnej komisji egzaminującej kominiarzy. Jako mistrz kominiarski wstąpił do słupskiej ochotniczej straży pożarnej w 1888
(źródło: "Stolper Post", z 13 października 1883 i z 19 lipca 1911)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 5 / 5
Kelner i żebrak wędrowny, pochodzący z Ełku (wówczas Lyck), aresztowany w Słupsku w połowie września 1883 roku. Powodem były pogróżki i próba zranienia nożem młodego mężczyzny. Inna wersja nazwiska: Bogudda. Borutta vel Bogudda dopuścił się tych czynów w jednym z szynków słupskich, gdzie zaszedł by żebrać. Niezadowolony z wartości datku, stał się agresywny. Zatrzymał i aresztował go zawezwany policjant.
Podczas policyjnego dochodzenia okazało się, że żebrak z Ełku wcześniej był kupcem. W Słupsku i okolicy pojawił się 13 lipca 1883 i utrzymywał się z żebractwa. 8 października 1883 roku sąd w Słupsku skazał go na 4 tygodnie aresztu i nastepnie na przekazanie władzom policyjnym.
(Źródło: "Stolper Post, 19 września 1883 i 9 października 1883)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Pastor ewangelicki, w latach międzywojennych pełniący funkcję superintendenta w Słupsku. Przed 1918 rokiem był kapelanem wojskowym. Po I wojnie światowej był pastorem w jednej ze wsi koło Szczecinka, a nastepnie w parafii tzw. Koscioła Zamkowego, czyli obecnego św. Jacka w Słupsku. Od 1931 roku był pastorem w ówczesnym kosciele św. Piotra (obecnie Najświętszego Serca Jezusowego). Był także superintendentem nadzorujacym obwód kościelny Stolp - Altsstadt (Słupsk - Stare Miasto), obejmujący najstarsze parafie w powiecie słupskim, m.in. te, w których najdłużej utrzymywał się język słowiński. Po 1945 roku w Bremerhaven, najpierw jako kaznodzieja pomocniczy, a od 1947 jako pastor w parafii Św. Krzyża (Kreuzgemeinde). Jak wynika z nekrologu w "Pommersche Heimatkirche" z listopada 1953 roku, zmarł podczas nabożeństwa, przed ołtarzem.
(Źródło: "Pommersche Heimatkirche", November 1953, s 4)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Dziennikarz i redaktor prasy regionalnej, ukazującej się na Pomorzu Środkowym. Pracował m.in. dla lokalnej gazety "Stolper Neueste Nachrichten", ukazującej się w Słupsku. W 1911 roku odpowiadał karnie przed sądem przysięgłych w Bytowie za znieważenie wójta gminy Udorpie, któremu zarzucił m.in. sprzedaż bez przetargu dwóch drewnianych wiader oraz bezprzetargowe wydzierżawienie gminnej działki. Zawiadomienie o przestępstwie po ukazaniu się artykułu złożył landrat (starosta) bytowski. W toku postępowania von Rekowski wykazał, że korzystał z miarodajnego źródła, i że jego intencją nie było znieważenie przewodniczącego gminy. Został skazany na 50 marek grzywny i publikację sprostowania.Oskarżenie domagało się kary w wysokosci 200 marek.
(Źródło: "Stolper Post" z 8 lipca 1911 roku)
