Ocena użytkowników: 0 / 5
Właściciel browaru, zamieszkały w Słupsku. Księga adresowa z 1876 podaje, że mieszkał przy ul. Nowobramskiej (Neuthorstrasse), nr 280. Miał też stajnię przy ul. Kozietulskiego (wówczas Am Schliepgrund), gdzie 27 listopada 1883 roku doszło do pożaru, w wyniku którego padł jeden koń.
(Źródło: "Stolper Post" z 30 listopada 1883)
Ocena użytkowników: 0 / 5
Geodeta przysięgły i mierniczy, pracujący m.in. w Słupsku i w Ustce. Według słupskiej księgi adresowej z 1925 roku, mieszkał wówczas w Słupsku przy Friedrichstrasse 8 (dziś ul. Mickiewicza). W 1927 roku razem z emerytowanym tajnym radcą rejencyjnym, doktorem Boenischem z Ustki protestował przez pruskim sejmem krajowym przeciwko domniemanym nadużyciom w spółce, która budowała tzw. siedlungi, czyli osiedla małych domków dla robotników i niższych urzędników.
Ocena użytkowników: 1 / 5
Delegat rządu RP na powiat słupski, później - do 1947 r. - starosta powiatu słupskiego. Podobno stanowisko utracił przez to, że bez zezwolenia zwierzchników doprowadził do uruchomienia sierocińca w Machowinie.
Ocena użytkowników: 0 / 5
Mistrz kowalski (Schmiedemeister) i młynarz z Ustki. Wiosną 1838 roku podjął się ponownego uruchomienia nieczynnego od wielu lat młyna wodnego, zwanego Untermuehle (najprawdopodobniej chodzi o Untermuehle koło Kobylnicy).
(Źródło: Amtsblatt der Regierung Coeslin, 1838)
Ocena użytkowników: 0 / 5
Mieszkaniec Ustki, urodzony tutaj 9 sierpnia 1780 roku. Syn mieszkającego w Ustce rolnika Johanna Ludwiga Priebe. Na przełomie XVIII i XIX wieku żołnierz w regimencie von Treskowa (Pułk Piechoty Nr 17). W bitwie pod Halle dostał się do niewoli francuskiej i został odtransportowany do Francji, skąd nie powrócił co najmniej do 1827 roku. W 1827 r. rodzina Priebego spowodowała opublikowanie w prasie specjalnego ogłoszenia, w którym prosiła o informacje o zaginionym. Ogłoszenie ukazało sie m.in. w gazecie hamburskiej "Staats- und gelehrte Zeitung des hamburgischen unpartheyschen Correspondenten", gdzie Priebe wymieniony został w zestawieniu obok innych żołnierzy pochodzących z powiatu słupskiego, zaginionych w okresie wojen napoleońskich.
(Źródło: Staats- und gelehre Zeitung des hamburgischen unpartheyschen Correspondenten, dodatek z 9 czerwca 1827).
Ocena użytkowników: 0 / 5
Technik radiowy, jeden z pionierów polskiej radiofonii i Polskiego Radia. Pochodził z Warszawy. Brał udział w wojnie z Rosją Radziecką w 1920 roku oraz w Powstaniu Warszawskim w 1944 r. Po wojnie osiedlił się na Pomorzu. W 1945 roku był w grupie techników, którzy uruchamili rozgłośnię Polskiego Radia w Szczecinie. Potem pracował w radiostacjach Urzędu Morskiego w Słupsku. Mieszkał w Ustce przy ul. Kościuszki 5. Jego pasją było malarstwo. Aktywnie działał w klubach artystów amatorów. Został pochowany na cmentarzu w Ustce.
Anegdota związana z Władysławem Swatem
Pod koniec życia samotnemu emerytowanemu radiotechnikowi pomagał sąsiad Tomasz Laskowski. Pewnego dnia Laskowski, zdeterminowany opieszałością ówczesnych władz gminnych w załatwianiu słusznych postulatów starszego pana, udał się osobiście do Urzędu Miasta i Gminy na rozmowę z ówczesnym naczelnikiem Jerzym Dymczykiem. - A kim on dla pana własciwie jest? Jakaś rodzina? - dopytywał się Dymczyk zdziwiony determinacją Laskowskiego.
- Skąd! Ani brat, ani Swat! - krótko odparł Laskowski.
Dymczyk: - To jak jego nazwisko?
- Swat - padła odpowiedź, a po chwili rozbrzmiał głośny śmiech.
(Źródło: ustna relacja Tomasza Laskowskiego, 3.10.2015)
-