- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Nurek i cieśla pracujący dla Hafenbauamt Stolpmuende, czyli niemieckiego Zarządu Portu w Ustce. Mieszkał przy Ruegenwalderstrasse 3 (obecnie ul. Darłowska). Ożeniony z Elsbeth z domu Boldt, miał z nią córkę Ursulę. Zginął na morzu niedaleko Łeby 5 maja 1943 roku w wyniku eksplozji, do której doszło podczas wyławiania przez statek usteckiego Zarządu Portu części wraku brytyjskiego bombowca. Wraz z nim śmierć poniosło wówczas co najmniej sześciu marynarzy i żołnierzy Luftwaffe z Ustki.
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Bursztynnik słupski. W 1909 roku nabył działającą w Słupsku fabrykę wyrobów z bursztynu, należacą wcześniej od Carla Augusta Westphala. Wdrożył m.in. masową produkcję ozdobnych przedmiotów codziennego użytku z bursztynu prasowanego: ustników do fajek i papierosów, papierośnic, różańców, biżuterii.
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 5 / 5
Fotografik i fotoreporter, związany z Pomorzem Środkowym. Urodził się w 1938 roku w Jagodnicy na Podlasiu. W styczniu 1956 roku, namówiony przez dzialacza ZMP, w ramach akcji zasiedlania tzw. ziem odzyskanych przeniósł sie w okolice Miastka i podjął pracę jako robotnik budowlany Grupy Budowlanej w PGR Kamnica. Następnie w Wołczy Wielkiej pracował w transporcie budowlanym. Przez wiele lat pracował w Fabryce Rękawiczek i Odzieży Skórzanej w Miastku (FROS). Aktywnie działał w organizacjach sportowych i kulturalnych; w latach 1964 - 1972 był m.in. prezesem Ognisk Miejskich Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej "Młodzieżowiec" przy Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. We FRiOS pełnił funkcję fotografa zakładowego, dokumentując imprezy i życie codzienne pracowników i mieszkańców regionu miasteckiego. W 1972 roku otrzymał nagrodę "Zasłużony Działacz Kultury".
W 1972 roku przeniósł się do Słupska i rozpoczął pracę jako fotoreporter tygodnika zakładowego pt. "Konfrontacje", wydawanego przez Północne Zakłady Przemysłu Obuwniczego "Alka". Stąd trafił do środkowopomorskiego tygodnika "Zbliżenia" i następnie do dziennika "Głos Pomorza". Jako fotoreporter, dokumentował wydarzenia społeczne, polityczne, sportowe i kulturalne, a także różne atrakcje o charakterze przyrodniczo-krajoznawczym m.in. w Ustce, Poddąbiu, Rowach i Łebie. Jego prace eksponowano dotychczas na 22 wystawach autorskich, w tym w największych miastach Polski oraz w Berlinie, Heideck, Archangielsku i Połtawie. Wydał też 12 publikacji albumowych i książkowych, m.in. barwne wspomnienia z pracy fotoreporterskiej na Pomorzu Środkowym pt. "Krekodaj Słupski". W 2016 roku ukazał się kolejny album autorski "Uwiecznione chwile. Świadek: Jan Maziejuk."
Zobacz film:
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Młynarz z Ustki. W 1783 roku podjął działania na rzecz założenia młyna wodnego w Ustce.
(Źródło: Landes-Archiv in Greifswald, Kreis- und Amtsgericht Stolp, nr 147)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Bursztynnik słupski, właściciel fabryki wyrobów z bursztynu, funkcjonującej na przełomie XIX i XX wieku w Słupsku. Siedziba firmy mieściła się w 1892 roku przy Praesidentenstrasse 40, czyli przy dzisiejszej ul. Kilińskiego. Westphal skupował surowiec także od okolicznych dostawców z Ustki i innych nadmorskich miejscowości powiatu słupskiego.
Zobacz ogłoszenie Carla Augusta Westphala z 1892 roku o skupie bursztynow, w którym deklaruje, że kupuje bursztyny po cenach wyższych, niż inni handlarze.
Fabrykę Westphal prowadził do 1909 roku, kiedy to sprzedał firmę Paulowi Barankewitzowi
- Szczegóły
Ocena użytkowników: 0 / 5
Możnowładca pomorski, wojewoda słupski i gdański, na przełomie XIII i XIV wieku zarządca Pomorza Gdańskiego z ramienia kolejnych władców Polski, a następnie margrabiów brandenburskich. Pierwszy znany z imienia właściciel Ustki.
Gdański historyk, Błażej Śliwiński przypisuje mu pochodzenie z możnej rodziny pomorskiej, a majątki jego ojca lokalizuje pod Słupskiem (Krępa, Lubuń, Kobylnica, Siemianice). W 1257 piastował funkcję podstolego w Sławnie. Rok po pierwszej domniemanej lokacji miejskiej w Słupsku, został w 1266 r. słupskim podkomorzym. Od tej funkcji potomkowie Święcy zyskali następnie nazwisko rodowe von Puttkamer. W latach 1271 - 72 wspólnie z księciem gdańskim Mściwojem II odpierał najazd Brandenburczyków, a w 1275 został wyniesiony na urząd kasztelana słupskiego. W tym czasie stał już na czele silnej grupy możnych ziemi słupskiej, w dokumentach w listach świadków pojawia się grono jego popleczników, rekrutujacych się z bliższej i dalszej rodziny oraz z uboższego rycerstwa. W 1282 roku Święca namawiał Mściwoja do zawarcia układu w Kępnie, który to układ umożliwił kilkanaście lat później Przemysłowi II koronację i restytuowanie Królestwa Polskiego. W latach 1285-1286 zlikwidował spisek Dziwana i jego ojca Wajsyla, wojewody gdańskiego. Skutkiem czego do kasztelanii słupskiej Święca dołączył także palatynat gdański, zajmując tym samym urząd pokonanego rywala. Stał się wówczas pierwszym możnym w całym księstwie, obejmującym oprócz Gdańska także Słupsk i Sławno. Pod koniec panowania Mściwoja (zm. w 1294 r.) lub na początku panowania Przemysła II Święca prawdopodobnie otrzymał nadanie, w skład którego wchodziła także Ustka.
Po śmierci Przemysła II w 1296 roku Święca popierał Łokietka - i to mimo że ten początkowo ustanowił namiestnikiem na Pomorzu Wielkopolanina Mikołaja Zarembę. W 1299 Łokietek ostatecznie odwołał Zarembę i powierzył namiestnictwo Święcy, a jego nastarszego syna Piotra uczynił kanclerzem pomorskim. Gdy koronę polską w 1300 roku przejął król Czech Wacław II, Święcowie odstąpili od Łokietka i przyjęli jego zwierzchnictwo. W latach 1301 - 1304 walczyli z najazdem na ziemię słupską książąt rugijskich. Majątki Święcy w okolicach Słupska znalazły się wtedy pod okupacją Rugijczyków. Król Wacław uczynił im wówczas ogromne nadanie ziemskie w okolicach Nowego nad Wisłą. Po śmierci Wacława w 1305 roku Święcowie powracają na służbę Łokietka i pomagają Łokietkowi odzyskać Pomorze. Jednak w wyniku zatargu Piotra Święcy z biskupem włocławskim Gerwardem odeszli od polskiego władcy i 17 lipca 1307 roku zawarli układ w Lędowie. „Biorąc pod uwagę jego dotychczasową wybitnie propolską działalność, układ lędowski musiał być dla Święcy osobistą tragedią” - ocenia współczesny polski historyk. Święca umarł po 28.08.1308, być może podczas wspólnej z Brandenburczykami wyprawy na Gdańsk, obsadzony przez wiernego Łokietkowi Boguszę.
Dzieci Święcy:
Piotr (zm 1327)
Jan ze Sławna (zm 1347)
Wawrzyniec z Darłowa (zm 1317) – to zapewne ojciec Jaśka z Darłowa
Córka: nieznanego imienia, wyszła za mąż za rycerza wielkopolskiego Stefana z Mileszynej (Milerzynej) Górki, jej syn był kasztelanem radzimskim i w 1339 zeznawał przeciwko krzyżakom (?)
