Możnowładca pomorski, wojewoda słupski i gdański, na przełomie XIII i XIV wieku zarządca Pomorza Gdańskiego z ramienia kolejnych władców Polski, a następnie margrabiów brandenburskich. Pierwszy znany z imienia właściciel Ustki.

Gdański historyk, Błażej Śliwiński przypisuje mu pochodzenie z możnej rodziny pomorskiej, a majątki jego ojca lokalizuje pod Słupskiem (Krępa, Lubuń, Kobylnica, Siemianice). W 1257 piastował funkcję podstolego w Sławnie. Rok po pierwszej domniemanej lokacji miejskiej w Słupsku, został w 1266 r. słupskim podkomorzym. Od tej funkcji potomkowie Święcy zyskali następnie nazwisko rodowe von Puttkamer. W latach 1271 - 72 wspólnie z księciem gdańskim Mściwojem II odpierał najazd Brandenburczyków, a w 1275 został wyniesiony na urząd kasztelana słupskiego. W tym czasie stał już na czele silnej grupy możnych ziemi słupskiej, w dokumentach w listach świadków pojawia się grono jego popleczników, rekrutujacych się z bliższej i dalszej rodziny oraz z uboższego rycerstwa. W 1282 roku Święca namawiał Mściwoja do zawarcia układu w Kępnie, który to układ umożliwił kilkanaście lat później Przemysłowi II koronację i restytuowanie Królestwa Polskiego. W latach 1285-1286 zlikwidował spisek Dziwana i jego ojca Wajsyla, wojewody gdańskiego. Skutkiem czego do kasztelanii słupskiej Święca dołączył także palatynat gdański, zajmując tym samym urząd pokonanego rywala. Stał się wówczas pierwszym możnym w całym księstwie, obejmującym oprócz Gdańska także Słupsk i Sławno. Pod koniec panowania Mściwoja (zm. w 1294 r.) lub na początku panowania Przemysła II Święca prawdopodobnie otrzymał nadanie, w skład którego wchodziła także Ustka.

Po śmierci Przemysła II w 1296 roku Święca popierał Łokietka - i to mimo że ten początkowo ustanowił namiestnikiem na Pomorzu Wielkopolanina Mikołaja Zarembę. W 1299 Łokietek ostatecznie odwołał Zarembę i powierzył namiestnictwo Święcy, a jego nastarszego syna Piotra uczynił kanclerzem pomorskim. Gdy koronę polską w 1300 roku przejął król Czech Wacław II, Święcowie odstąpili od Łokietka i przyjęli jego zwierzchnictwo. W latach 1301 - 1304 walczyli z najazdem na ziemię słupską książąt rugijskich. Majątki Święcy w okolicach Słupska znalazły się wtedy pod okupacją Rugijczyków. Król Wacław uczynił im  wówczas ogromne nadanie ziemskie w okolicach Nowego nad Wisłą. Po śmierci Wacława w 1305 roku Święcowie powracają na służbę Łokietka i pomagają Łokietkowi odzyskać Pomorze. Jednak w wyniku zatargu Piotra Święcy z biskupem włocławskim Gerwardem odeszli od polskiego władcy i 17 lipca 1307 roku zawarli układ w Lędowie. „Biorąc pod uwagę jego dotychczasową wybitnie propolską działalność, układ lędowski musiał być dla Święcy osobistą tragedią” - ocenia współczesny polski historyk. Święca umarł po 28.08.1308, być może podczas wspólnej z Brandenburczykami wyprawy na Gdańsk, obsadzony przez wiernego Łokietkowi Boguszę.

Dzieci Święcy:

Piotr (zm 1327)

Jan ze Sławna (zm 1347)

Wawrzyniec z Darłowa (zm 1317) – to zapewne ojciec Jaśka z Darłowa

Córka:  nieznanego imienia, wyszła za mąż za rycerza wielkopolskiego Stefana z Mileszynej (Milerzynej) Górki, jej syn był kasztelanem radzimskim i w 1339 zeznawał przeciwko krzyżakom (?)