- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 5 / 5
Rybak morski i szyper rybacki z Ustki. Urodzony 11 maja 1930 roku na Wileńszczyźnie. Wieloletni pracownik PPiUR "Korab" w Ustce. Był szyprem m.in. na kutrze rybackim Ust-63 oraz Ust-100. Nagradzany wielokrotnie za rekordowe i bardzo dobre wyniki połowów. Należał, m.in. wraz z szyprami Jefimowem i Kustuszem, do najbardziej efektywnych szyprów floty rybackiej "Korabia". Autor mapy wraków na Bałtyku. Mapa, stworzona przez Jermakowicza na podstawie obserwacji własnych i tych przekazanych przez kolegów, miała pomóc rynakom unikać sytuacji, w których - wskutek zaczepienia o wrak - zrywano sieci.
W 1946 roku, jako młody chłopak, został wraz z rodziną przesiedlony z okolic Wilna nad Zalew Wiślany. Tu - jak wspominał - z biedy, zaczął towarzyszyć ojcu w połowach na drewnianej łódce rybackiej. Ojciec zginął śmiercią rybaka w 1947 roku. Jeszcze pod koniec lat 40. K. Jermakowicz przeniósł się do Ustki. Pływał tu jako rybak, a potem jako szyper na drewnianych 13- i 15-metrowych kutrach poniemieckich, zapuszczając się nawet pod Bornholm i Szwecję, i to bez map i radiostacji. Ustecka baza rybacka nie była jeszcze samodzielna i podlegała najpierw gdyńskiej "Arce", a następnie kołobrzeskiej "Barce".
Po utworzeniu w 1952 roku PPiUR "Korab" w Ustce, przeszedł do tego przedsiębiorstwa. Działał w Związku Młodzieży Polskiej. Dowodzony przez niego kuter Ust-4 należał do osiągających najlepsze wyniki połowowe w przedsiębiorstwie. W skład jego załogi wchodzili wówczas motorzyści Tadeusz Michalak i Jan Pydyś oraz rybacy: Jan Ziółkowki i Edward Maksymowicz.
Załoga kutra Ust - 4 w 1952 roku.
W II połowie lat 50. dowodził stalowym kutrem Ust-63, na którym w 1959 roku w ciągu rejsu trwającego półtorej doby złowił 18,2 ton ryb.
W 1961 roku, wraz z innym usteckim szyprem-rekordzistą, Piotrem Jefimowem, przejął dwa pierwsze na Pomorzu Środkowym stalowe "superkutry" o dł. 24 metrów, popularnie nazywane kaefkami (od niemieckiego skrótu KF - "Kriegsfischkutter".
Na przełomie kwietnia i maja 1977 roku był szyprem na superkutrze Ust-93. "Głos Pomorza" z 4 maja 1977 roku informował, że jego jednostka, poławiająca śledzie wspólnie z superkutrem Ust-97 (Piotr Binkowski) na południowy zachód od Bornholmu, uzyskała rekordową wydajność z jednego zaciągu: 120 skrzyń śledzi.
Stworzył mapę wraków, tkwiących na dnie Bałtyku, niebezpiecznych dla rybaków ze względu na zaczepy sieci.
Zmarł 1 października 2007 roku. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Ustce.
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Prawdopodobnie pierwszy polski wójt gminy Ryczewo (obecnie Gmina Słupsk). Pelnił tę funkcję już na przełomie 1945 i 1946 roku, jako wójt mianowany przez pełnomocnika rządu RP na powiat słupski, Kazimierza Łacwika. 10 kwietnia 1946 roku, w oparciu o artykuły 26. i 41. Dekretu o Samorządzie Terytorialnym Dz. U. R.P nr 14. poz. 74., na podstawie tajnego głosowania Gminnej Rady Narodowej został wybrany na tę funkcję w tajnym głosowaniu. Zgłoszona została wówczas tylko jedna kandydatura. Po przeliczeniu kartek do głosowania okazało się, że wójt Głowiński został wybrany jednogłośnie 7 głosami wszystkich radnych bioracych udział w głosowaniu.
Radni GRN w Ryczewie uczestniczący w wyborach wójta gminy Ryczewo w dniu 1 kwietnia 1946:
Józef Stępień (przewodniczący GRN)
Zygmunt Lejman (zastępca przewodniczącego)
Stanisław Dąbrowski (członek GRN)
Stefan Siwik (j.w.)
Tomasz Korewo (j.w.)
Antoni Madejczyk (j.w.)
Kazimierz Borysiewicz (j.w.)
Protokolant: Edmund Ledziński - sekretarz w Urzędzie Gminy w Ryczewie.
Źródło: Archiwum Państwowe w Słupsku, zespół: Gminy wiejskie powiatu słupskiego - Gminna Rada Narodowa - Zarząd Gminy w Ryczewie (Protokoły z posiedzeń GRN 1946 - 1948).
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Kierowca, właściciel firmy transportowej w Pleszewie. 3 czerwca 2016 roku rozpoczął podróż dookoła Polski zabytkowym polskim ciągnikiem rolniczym "Ursus" C-328. 24 lipca dotarł nim do Ustki i nocował na Bunkrach Bluechera. Jego ciągnik z przyczepą kempingową wzbudzał powszechne zainteresowanie. Kuś wyjaśniał, że specjalnie wybrał ciągnik jako środek lokomocji, bo jeżdżąc wolno jest w stanie więcej zobaczyć.
Film z pobytu Zygmunta Kusia w Ustce:
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Wójt Ustki w okresie wojen napoleońskich. Funkcję objął prawdopodobnie po wójcie Albrechcie, który urząd ten objął po zmarłym w 1803 roku wójcie Martinie Haase,
Albrecht jako wójt w Ustce występuje w dokumentach jeszcze w czerwcu 1808. W sierpniu 1808 r. wójtem był już jednak Huebner. To on razem w karczmarzem Wirthem, otrzymał jako "nowy wójt" zadanie od magistratu słupskiego znalezienia miejsca na nowy cmentarz poza obrębem zabudowań wsi. Obaj zaproponowali teren określony wówczas jako położony między "Muende", a "Niedermuehle", czyli Ujściem (Ustką), a "Dolnym Młynem", zwanym też "Untermuehle", "po lewej stronie drogi". Droga - to trakt do Słupska, obecnie ul. Marynarki Polskiej, a Dolny Młyn - to młyn wodny, usytuowany przy rzeczce Młynówce ("Muehlenbach") w pobliżu stacji paliwowej Orlen.
W 1810 roku sąd w Słupsku badał skargę przeciwko niemu w związku z rzekomym zaniedbywaniem obowiązków.
W 1812 roku sporządził rozliczenie kosztów zakwaterowania w Ustce wojsk wyznaczonych do strzeżenia wybrzeża morskiego w okresie wyprawy na Rosję.
Obok: podpis wójta Huebnera na dokumencie z sierpnia 1808 roku.
(Źródło: Landesarchiv Greifswald, Rep. 38b, nr 352, nr 344; Landesarchiv Greifswald, Kreis- und Amtsgericht Stolp, nr 1023 (za Rolf-Detlev Ness))
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Leśnik, kombatant i społecznik zaangażowany w ochronę przyrody. Pochodził z rodziny leśników. Przed II wojną światową pracował w Nadleśnictwie Mirachowo koło Kartuz, w leśnictwie Kamienna Góra. W czasie wojny, wciąż pracując w słuzbie leśnej, zaangażował się w konspirację niepodległościową. Pseudonimy: "Zając", "Szarak", "Jesion". Był członkiem Tajnej Organizacji Wojskowej "Gryf Pomorski" i dla 
Źródło: ExpressKaszubski.pl (http://expresskaszubski.pl/lasy-zapraszaja/2015/07/lesniczy-marian-jankowski-budowniczy-bunkra-ptasia-wola)
- Szczegóły
- Marcin Barnowski
Ocena użytkowników: 0 / 5
Żeglarz - samotnik, dziennikarz, wydawca, działacz społeczny i radny Rady Miejskiej w Ustce. Aktywny członek stowarzyszeń żeglarskich i uczestnik kilku prestiżowych imprez międzynarodowych. Zginął w wyniku wypadku podczas rejsu swoim jachtem w pobliżu Gdańska.
Wychowywał się w Gdańsku. W młodości zaczął czytać literaturę podróżniczą. To obudziło w nim chłopięce marzenie o dalekich podróżach morskich. Młodzieńcze marzenie wytrwale realizował przez całe swoje życie. Zasłynął ze swoich samotniczych rejsów na jachcie "Holly".
Życiorys
Edward Zając urodził się 18 kwietnia 1944 roku w Berdechowie w Województwie Małopolskim. Zawód wyuczony: spawacz. Życiowe koleje losu sprawiły jednak, że tak jak Jack London imał się różnych innych zawodów, a zarazem dbał o samokształcenie. Był m.in. kierownikiem kina "Filmos" w Olsztynie, kierownikiem magazynów spożywczych w Lelkowie, kierownikiem w Gminnej Spółdzielni, marynarzem w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych w Gdańsku, spawaczem w Stocznii Gdańskiej im. Lenina, spawaczem w Fabryce Maszyn Rolniczych w Słupsku (Famarol). W latach 1980 - 1981 pełnił tu funkcję przewodniczącego zakładowej "Solidarności". Według autoryzowanej przez E. Zająca relacji, ratując przed zwolnieniem jednego z pracowników, zamiast jego nazwiska na liście zwolnień wpisał nazwisko swoje. W konsekwencji w okresie tzw. transformacji musiał otworzyć własny zakład fotograficzny. Na jesieni 1990 roku, z rekomendacji Ireneusza Opuchlika, wówczas szefa Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Stoczni "Ustka", wszedł w skład grupy osób tworzących pierwsze po II wojnie światowej lokalne czasopismo w Ustce: miesięcznik, a następnie dwutygodnik "Za burtą" (wydawca: Zarząd Miasta w Ustce).
