Dowódca 1. szwadronu 5. Pułku Huzarów, stacjonującego w Słupsku. Autor wspomnień „Od Morza Czarnego do wybrzeża pomorskiego”, wydanych po niemiecku w Słupsku w 1925 roku. Zasłynął tym, że po zakończeniu I wojny światowej przeprowadził swój 120-osobowy oddział przez tereny ogarnięte rewolucją bolszewicką z Krymu aż do Słupska (trasa wiodła m.in. przez Ukrainę, Bałoruś, Białystok, Olsztyn, Szczecinek). Z niemiecką dokładnością wyliczył m.in. że na łapówki za transport rosyjską koleją oddział wydał 8 tysięcy rubli i 17 litrów wódki, którą - jak zapisał - słupscy huzarzy "odejmowali sobie od ust”. Zasługę przeprowadzenia pododdziału przez „morze czerwone ludzkiej krwi" przypisał dyscyplinie słupskich huzarów, sobie jako dowódcy i tłumaczowi szwadronu znającemu rosyjskie realia i język polski, o nazwisku Schimansky.