Dom w najstarszej części Ustki, przy ul. Marynarki Polskiej, przy tak zwanym Kapitańskim Zaułku (Skwer św. Jana Pawła II). Odtworzony przez Usteckie Towarzystwo Budownictwa Społecznego w ramach projektu rewitalizacji starej osady rybackiej w latach 2016 – 2018. W XIX wieku był to adres Hauptstrasse 1. Od końca XIX wieku do 1945 – Hauptstrasse (potem Hitlerstrasse) 3. Od 1945 do 1965 – ulica Stalina 13.
Zdjęcia budynku sprzed i po rewitalizacji.
Według dokumentacji konserwatorskiej słupskiej Delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, budynek powstał około 1800 roku, a w XX wieku został przebudowany. Fundamenty – ceglane i kamienne. Konstrukcja szachulcowa, z wypełnieniami ceglanymi, została najpewniej jeszcze na początku XX wieku przykryta tynkiem. Ale do pierwotnej konstrukcji nawiązywały pasy, namalowane na elewacji.
Dom był parterowy, z mieszkalnym poddaszem. Już przed wojną mieściło się w nim kilka mieszkań. Podłogi białe, stropy i dach wsparte na konstrukcjach drewnianych.
Historia budynku
Pierwszym znanym właścicielem domu stojącego w tym miejscu był w XVIII wieku ustecki wójt Huebner. Miał on tu jeszcze przed rokiem 1788 wybudować na wcześniej pustej działce nowy dom. W 1788 roku nieruchomość kupił za 400 talarów ustecki szyper Michael Friedrich Fritzlaff. Odnotowano, że płacił gotówką.
Zaledwie 15 lat później dom odkupuje od Fritzlaffa legendarny ustecki kapitan Peter Haase (1770 - 1839). Płaci 600 talarów. Kapitan Haase pomieszka tu sobie znacznie dłużej, bo aż do śmierci w 1839 roku. Po nim dom przez dziesieciolecia pozostanie w rodzinie. Oddziedziczy go Berta, córka kapitana. Gdy w 1854 roku wpisano ją do Księgi Gruntowej, wartość domu szacowano na 700 talarów. Berta wyjdzie za mąż za usteckiego kapitana Hildebranta. A po niej posesja przeszła na kolejną kobietę z rodu kapitana Haase, jego wnuczkę, Louisę Hildebrand, żonę kapitana C. F. Albrechta. Małżonkowie Albrecht zostali wpisani do Księgi Gruntowej w 1892 roku. Ostatnimi właścicielami przed wybuchem wojny byli emerytowany kapitan Martin Albrecht i Hildegard Albrecht, najpewniej jego żona. Prawo do mieszkania w budynku zastrzeżono wówczas prawnie także dla panny Friedy Albrecht oraz dla sędziwego kapitana w stanie spoczynku, Johna Albrechta. Ten staruszek zaginie gdzieś w zawierusze wojennej w 1945 roku. Do dziś los jego jest nieznany.
Mimo że kapitanowie żaglowców i parowców, którzy nieprzerewanie mieszkali tu aż do 1945 roku, należeli raczej do ludzi dobrze sytuowanych, także oni dorabiali do pensji, a potem do emerytur wynajmując w swoim domu pokoje dla letników. Ślad tego znajdujemy w Kurliście z 6 sierpnia 1938 roku. U kapitanowej Albrechtowej wynajmował wówczas kwaterę Max Kuhlow, nadinspektor podatkowy z Wolmirstedt w Saksonii Anhalt.
W pierwszej polskiej księdze meldunkowej z 1946 roku pod adresem ul. Stalina 13 figuruje Józef Fidos, stolarz, rocznik 1918. Pan Fidos prawdopodobnie należał do pierwszych polskich stoczniowców w Ustce. Jako miejsce zatrudnienia podano Morski Instytut Rybacki, który w tym czasie właśnie uruchamiał poniemiecki zakład szkutniczy.
W 1952 roku jednym z gównych lokatorów budynku był Antoni Grabowski. Z dokumemntacji spisowej z 1960 roku wiemy z kolei, że w budynku zamieszkiwało wówczas 10 osób.
