Ten zakon rycerski sprowadził do Sławna Racibor I, prawdopodobnie w 1185 roku. Założyli tu komandorię. Dom rycerzy - zakonników zlokalizowany był w grodzie w Starym Sławnie, czyli w dzisiejszej wsi Sławsko. Joannici zajmowali się najpewniej prowadzeniem szpitali i działalności misyjnej, a ponadto działalnością gospodarczą, z której część dochodów przekazywana była na rzecz wielkiego mistrza tego zakonu. Ten m.in. za pieniądze ze Sławna finanował walki krzyżowców w Palestynie.

Posiadłości sławieńskich joannitów obejmowały Bantow, do dziś nie zidentyfikowaną wieś koło Darłowa, niezidentyfikowane (tzw. zaginione) wsie "Hiveze" i "Bosezow", Swołowo, Mazów, Kanino. 

Po lokacji nowego miasta Sławna na prawie niemieckim, joannici przenieśli się do niego. Ulokowali się przy kościele farnym, który objęty był ich patronatem. W 1326 roku było ich w Sławnie 11: komtur, 5 rycerzy - zakonników i 5 braci.