Wójt (naczelnik) usteckiego samorządu gminnego (Gemeindevorsteher) w latach 1909 – 1924. Mimo iż Ustka nie była miastem, Ziemannowi przysługiwało prawo noszenia tytułu "burmistrz" ("Buergermeister"), ponieważ wcześniej piastował funkcję etatowego burmistrza w Jerichow (1889 – 1896) i w Altlandsberg (1897 – 1908). W tym znaczeniu był pierwszym burmistrzem w Ustce ( wtedy Stolpmuende).
Działalność w Altlandsberg:
Wybrany na burmistrza podczas posiedzenia radnych 7 października 1896 stosunkiem głosów 7:5. Wczesniej pokonał 114 kandydatów, ubiegajacych się o posadę burmistrza w tym mieście. Jego konkurentami było: 42 kierowników i sekretarzy biurowych, 22 asystentów biurowych, 15 burmistrzow (Ziemann był 16-tym), 12 księgowych (kassenrendanten), 7 referendarzy, 6 poruczników a. D., 2 kapitanów, 1 podpułkownik a.D., 1 rotmistrz, 1 sierżant, 2 właścicieli dóbr rycerskich, 1 tajny radca księgowy, 1 aktuariusz sądowy poza służbą i 1 kupiec. Najstarszy z kandydatów miał 62 lata, najmłodszy – 24. Warto dodać, iż w tym czasie radni Altlandsberga toczyli spór z prezydentem rejencji poczdamskiej o wysokość uposażenia rocznego, jakie miało być wypłacane burmistrzowi z kasy miejskiej. Radni ustalili to wynagrodzenie na 1650 marek, a prezydent – na 2250. Ostatecznie obie strony zaakceptowały kwotę 2000 marek. Wybór Ziemanna półtora miesiaca później został zatwierdzony przez Królewską Rejencję. Na urząd został wprowadzony 12 grudnia. Ceremonia zakończyła się uroczystą ucztą w restauracji "Deutsches Haus", w której wzięło udział 75 osób, wysokich rangą urzędników i mieszczan.
Jako burmistrz, Ziemann lobbował m.in. na rzecz przyspieszenia budowy kolei Alt–Landsberg – Hoppegarten. W 1907 roku firmował umieszczenie w wieży kościoła Zamkowego kapsuły czasu, która została wydobyta podczas kolejnego remontu w 1983 roku.
Ciekawostka: w pierwszej relacji o wyniku wyborów regionalna gazeta zniekształciła jego nazwisko na Zimmermann.
"Burmistrz" w Ustce
W 1909 roku powołany na pełnoetatowego naczelnika Ustki (Gemeindevorsteher). Mimo iż Ustka nie była miastem i formalnie był tylko jej naczelnikiem, z racji wcześniej pełnionych funkcji w Jerichow i Altlandsbergu zwyczajowo i grzecznościowo tytułowano go burmistrzem (Buergermeister). W opinii współczesnych był doświadczonym fachowcem i znakomitym administratorem, konsekwentnie realizującym cele. Szybko uporządkował bałagan po poprzednikach, z których jeden został nawet później skazany za wyłudzenia i oszustwa.
August Ziemann był pierwszym włodarzem Ustki, który świadomie i z dużą determinacją dążył do zwiększenia dochodów miasta i jego mieszkańców z turystyki. Bogate doświadczenie urzędnicze pozwoliło mu nawiązać równorzędną walkę z urzędnikami słupskiego magistratu i Królewskiego Urzędu Portowego w Ustce o kontrolę nad promenadą i plażą (opodatkował m.in. domki plażowe słupskich mieszczan, wzbudzając wściekłość w słupskim ratuszu). W czasie jego urzędowania powstały w Ustce m.in.: nowy dworzec kolejowy, gazownia i mleczarnia. To za jego urzędowania opracowany i zatwierdzony został herb Ustki. Zmieniono wówczas także oficjalną nazwę miejscowości dodając jej drugi człon, podkreślający uzdrowiskowy charakter kąpieliska morskiego – Ostseebad Stolpmuende.
Jak w 1937 roku pisał A. Oesterle, kronikarz Ustki, jego przemyślanemu kierownictwu gmina zawdzięczała przetrwanie bez poważniejszych wstrząsów okresu I wojny światowej i niespokojnego powojnia - obfitującego w przemoc okresu rewolucyjnego wrzenia w Niemczech.
Życie prywatne
Mimo że z uwagi na jego urzędniczą konsekwencję współcześni nazywali go Augustem Mocnym, był postacią tragiczną. Po przejściu na emeryturę mieszkał samotnie w Ustce do 1934 roku. Wcześniej, prawdopodobnie jeszcze przed objęciem urzędu w Ustce, zmarła mu żona, a jedyny syn, Wilhelm August Ferdinand Ziemann (1887 - 1915), poległ w I wojnie światowej. August Ziemann jako urzędnik Stanu Cywilnego w Ustce, osobiście wypisał mu akt zgonu.
Był formalistą, o czym świadczy poniższy fragment aktu zgonu W. Ziemanna. Na czerwono podkreśliłem część dokumentu, w której w trybie urzędowym August Ziemann jako urzędnik USC podaje informacje przekazane przez Augusta Ziemanna jako przewodniczącego gminy (wójta) - a nie jako ojca W. Ziemanna, choć jako ojciec figuruje w innej częsci dokumentu: "Według urzędowej informacji przekazanej przez naczelnika, zmarły miał 28 lat. Matka tegoż, Paulina Maria Emma, z domu Neute, ostatnio zamieszkała w Altlandsberg, już nie żyje."
W 1934 roku wyprowadził się do rodzinnego Genthin i. d. M. (w Marchii - dziś kraj związkowy Saksonia Anhalt), gdzie zmarł 30 lipca 1937 roku. Dla uczczenia zmarłego byłego naczelnika ustecka gmina opublikowała nekrologi w obu miejscowych dziennikach: "Grenz – Zeitung" i "Zeitung fuer Ostpommern" oraz w powiatowym biuletynie urzędowym ("Kreisblatt"). Bratanica zmarłego naczelnika, panna Charlotta Ziemann, przesłała Ustce zdjęcie Ziemanna z ostatnich lat jego życia. Portret zawisł na honorowym miejscu w gabinecie ówczesnego burmistrza Ustki, dr. Conrada. Po II wojnie światowej potret ten zaginął.
Źródła: M.in. A. Oesterle, Chronik der Gemeinde Stolpmuende (rękopis w zbiorach Archiwum Państwowego w Koszalinie, O. w Słupsku, Akta Miasta Ustka, nr 1, s. 297 – 299).
