Aptekarz, naukowiec i poeta, urodzony w Słupsku 6 marca 1800 roku. Syn miejscowego aptekarza Daniela Ludwiga Waldowa (1768 - ?). Do 21 roku życia kształcił się w Słupsku, w miejscowym klasycznym gimnazjum, zwanym też "Szkołą Łacińską" (Lateinschule). Następnie studiował medycynę i nauki przyrodnicze w Berlinie. Podróżował do Szwajcarii i północnych Włoch. Po powrocie do Słupska w 1826 roku przejął ojcowską aptekę i prowadził ją do 1844 roku, kiedy to sprzedał ją i opuścił miasto. Od 1847 aż do śmierci mieszkał w Dreźnie.

Literaturą i teatrem zainteresowal się jeszcze jako uczeń słupskiej szkoły. Po powrocie ze studiów napisał m.in. poemat o kapitanie Peterze Haase z Ustki (po 1825) oraz wiersz sławiący bohaterstwo polskich kawalerzystów z Gniezna, którzy - w związku z powstaniem listopadowym "karnie" przeniesieni do Słupska - spontanicznie przyłączyli się do akcji gaśniczo-ratowniczej podczas pożaru Słupska w 1831 roku.  Po przenosinach do Drezna uczestniczył w wydawaniu czasopisma literackiego "Siona" - Taschenbuch religioeser Dichtungen"