Ocena użytkowników: 5 / 5
Rzeźba autorstwa Josefa Thoraka, ustawiona w styczniu 1922 roku w parku nadmorskim w Ustce, na wysokosci u. Kopernika. Odlana w brązie postać przedstawia śmiertelnie rannego wojownika, który nadludzkim wysiłkiem próbuje powstać do walki i osłonić się tarczą przed ciosami wroga. Na tarczy umieszczono pierwsze znane wyobrażenie usteckiego herbu z żaglowcem, syrenką i łososiem, według projektu Wilhelma Granzowa. Pomnik upamiętniał 76 mieszkańców Ustki (wówczas Stolpmuende) poległych w I wojnie światowej.
Pierwotnie planowano, że na upamiętnienie poległych przeznaczony zostanie specjalny fundusz gminny, na którym jeszcze od czasów sprzed wybuchu I wojny światowej zbierano pieniądze na budowę pomnika cesarza Fryderyka III (zm. w 1888 r.) Kwota okazała się jednak zbyt mała, zwłaszcza że już wówczas rozwijała się w Niemczech inflacja. Pieniądze zbierano więc z darowizn i społecznych składek, w organizację których zaangażował się m.in. Kriegerverein Stolpmuende - lokalna organizacja kombatantów. Akcję wspierał aktywnie burmistrz August Ziemann (1859 - 1937), ówczesny naczelnik Ustki. W sumie na "wojownika" i tablicę honorową, umieszczoną w tym samym czasie w kościele, wydano 57 tys. marek.
Monument odsłonięto 22 stycznia 1922 r. W okresie międzywojennym odbywały sie tutaj cyklicznie uroczystości związane z upamiętnianiem poległych żołnierzy, przewodniczacy usteckiej gminy wygłaszali płomienne przemówienia. Do 1945 roku widniał na nim niemiecki napis: „Naszym poległym żołnierzom”. Po II wojnie zastąpiono go tabliczką z polskim tekstem: „bezimiennym bohaterom wojen światowych społeczeństwo Ustki”, jednak tabliczka zaginęła pod koniec lat 80.
W 1992 roku ówczesny burmistrz Ustki wystąpił z inicjatywą przekształcenia pomnika na monument poświęcony Bohaterom Walki o Niepodległość Polski, jednak protest usteckiego środowiska polskich kombatantów uniemozliwił ten zamysł.
Autorem rzeźby jest Josef Thorak (1889-1952), słynny rzeźbiarz niemiecki, który później zaprzedał się Hitlerowi. Tworzył m.in. monumentalne rzeźby na Stadionie Olimpijskim oraz w Kancelarii Rzeszy w Berlinie. W Polsce tylko Ustka i Kartuzy mają monumenty jego autorstwa. W tym samym czasie Thorak zaprojektował i wykonał w Ustce tablicę honorową z nazwiskami poległych, która do 1945 r. znajdowała się w usteckim kościele oraz rzeźbę nagrobną, przedstawiającą Chrystusa dźwigającego krzyż, która ustawiona została nad grobem Franza Draheima - zasłużonego działacza samorządowego, samorządowca i właściciela firmy budowlanej.
Ciekawostki: Według relacji najstarszych mieszkańców Ustki, otwór pod lewym okiem Wojownika to ślad po kuli wystrzelonej przez radzieckiego żołnierza.
Ocena użytkowników: 5 / 5
Ocena użytkowników: 5 / 5
Miasto stanowiące gminę miejską w powiecie słupskim w województwie pomorskim. Powierzchnia: 10 km kwadratowych, 15,5 tys, mieszkańców (2014 rok). Uzdrowisko, port, węzeł komunikacyjny drogowy i kolejowy, garnizon wojskowy, ośrodek przemysłu przetwórczego i stoczniowego.
(zobacz też: Kalendarium dziejów Ustki (hasło w budowie)
Ocena użytkowników: 5 / 5
Gmach przy ul. Marynarki Polskiej w Ustce, pełniący funkcję siedziby urzędu pocztowego. Został zbudowany w 1875 roku na zlecenie niemieckiej poczty cesarskiej przez lokalną firmę Franza Draheima. Materiałem budowlanym była cegła. Ten materiał potęgował bardzo surowy charakter architektury gmachu, odmienny od tej, jaką charakteryzowały inne budynki pocztowe, budowane w tym samym czasie w pobliskich miasteczkach, np. w Leborku, Słupsku, czy w Sławnie.
Ocena użytkowników: 0 / 5
Szlakiem nadmorskich duchów, wg. wątków z mojej książki Opowieści starej Ustki III. Nadmorskie duchy, uroczyska i tajemnice (nakład niestety już wyczerpany, ale jest dostępna w pdf na stronie www.ustka.pl). Piesza, rowerowa, objazdówka autokarem: stara Ustka, Królewski Tron w Orzechowie, Rycerz bez głowy z Zimowisk, Stawek Upiorów w zachodniej Ustce, Duninowo. autokarem i pieszo. Obszar: Ustka, gmina Ustka.
Ocena użytkowników: 5 / 5
Ustka jest częścią Pomorza. Od najdawniejszych czasów była osadą rybacką oraz przystanią morską. Znaleziska archeologiczne poświadczają obecność ludzi u ujścia Słupi już w okresie mezolitu.