Ród rycerski, wywodzący się prawdopodobnie Pomorza Przedniego (dziś land Mecklemburg - Vorpommern), z dawnej Marchii Wkrzańskiej (Ueckermark). Tam Winterfeldowie przybyli z tzw. Starej Marchii, gdzie pojawili się jeszcze w X wieku i gdzie posiadali m.in. miejscowość Winterfeld (Kreis Salzwedel, Land Sachsen - Anhalt). Jedna z jego gałęzi, zapoczątkowana przez Dame von Winterfelda, była od I połowy XIV do połowy XVII wieku w posiadaniu Zimowisk koło Ustki i kilku okolicznych wsi. W Zimowiskach znajdowal się wówczas dwór rycerski, zapewne w tym samym miejscu, gdzie obecnie usytuowany jest pałac. Niektórzy dawni niemieccy historycy uznawali Winterfeldów za założycieli tej wsi i od ich nazwiska rodowego wywodzili niemiecką nazwę wioski: "Wintershagen" (skrót od Winterfeldshagen). Jednym z Winterfeldów z Zimowisk był Borchard von Winterfeld, rycerz, który został pochwycony, skazany na śmierć przez mieszkańców Sławna i ściety w Sławnie pod Bramą Słupską w 1485 roku.
Herb środkowopomorskiej gałęzi von Winterfeldów przedstawiał wilka wspartego dwiema przednimi łapami o snopek zboża.
