Epidemia cholery w Słupsku w 1866 roku - fala zachorowań na zakaźną chorobę przewodu pokarmowego w Słupsku w 1866 roku, spowodowana przywleczeniem infekcji z innych rejonów Prus i Królestwa Polskiego. 

Pierwszy przypadek zachorowania zgłoszono wladzom policyjnym w Słupsku 18 września 1866 roku. Fala zachorowań wygasła pod koniec listopada tego samego roku.

Według władz policyjnych, w wyniku epidemii zachorowało na cholerę w Słupsku 176 osób, z czego 116 zmarło, a 60 wyzdrowiało. 

W związku z epidemią w Słupsku powołano specjalną komisję sanitarną, która zarządziła m.in. utworzenie specjalnego lazaretu cholerycznego dla chorych z biednych rodzin, izolowanie innych chorych, dezynfekcjępomieszczeń, w których przebywali chorzy oraz ich odzieży i ponadto codzienne czyszczenie miejskich rynsztoków. W lazarecie umieszczono w sumie 57 chorych, spośród których 37 zmarło, a 27 wyzdrowiało.