Pruski urzędnik królewski, dyrektor policji w Słupsku. Wcześniej – po III rozbiorze Rzeczypospolitej w 1795 roku - był pruskim urzędnikiem podatkowym w Łowiczu, podległym pruskiej kamerze w Warszawie. W tajnym pruskim archiwum Państwowym w Berlinie zachowała się jego relacja o wejściu do Łowicza w listopadzie 1806 roku wojsk francuskich i o tym, jak został wówczas oskarżony przez Francuzów o szpiegostwo na rzecz Prus i zagrożony rozstrzelaniem. Był to także moment, gdy na wezwanie gen. Dąbrowskiego i Józefa Wybickiego w zaborze pruskim wybuchło antypruskie powstanie Polaków. Jednym z epizodów walk polskich powstańców i legionistów z Prusakami była wówczas m.in. bitwa o Słupsk w 1807 roku.
Prawdopodobnie wskutek załamania się władzy pruskiej na ziemiach zaboru pruskiego Temme został przeniesiony do Słupska, gdzie objął funkcję dyrektora policji. W 1811 roku przez kilka tygodni nadzorował posterunki rozmieszczone w porcie i na plażach koło Ustki , którymi kierowali bezpośrednio dwaj podlegli mu urzędnicy policyjni.
W 1815 roku, jako szef władzy policyjnej w mieście, brał udział w procedurze zakładania cmentarza dla gminy żydowskiej w Słupsku. Był też przewodniczącym słupskiej komisji egzaminujących murarzy i cieśli, ubiegajacych sie o tytuł mistrza. Był zaangażowany w liberalizację przepisów krępujących inicjatywę rzemieślników. Jako dyrektor policji w Słupsku jeszcze w 1821 roku zaangazował się w działalność utworzonego w Berlinie Towarzystwa Wspierania Rzemieślniczej Przedsiębiorczości.
W archiwach i w biuletynach urzędowych Królewskiej Rejencji w Koszalinie zachowało się kilka ogłoszeń sygnowanych przez Temmego, dotyczących m.in. poszukiwań sprawców różnych przestępstw.
Wrzesień 1811 roku: list adresowany do Temmego jako dyrektora królewskiej policji w Słupsku (LA Greifswald, Rep. 38b, nr 1383).
Ogłoszenie kryminalne słupskiego dyrektora policji w sprawie wyłudzenia przez pewną kobietę dwóch beli atłasu z jednego ze słupskich kramów kupieckich. Osobie, która pomogłaby ująć sprawczynię, obiecano bardzo wysoką nagrodę w wysokości 10 talarów.
Źródla: Geheimes Staatsarchiv Preußischer Kulturbesitz, I. HA Rep. 147, Nr. 769; Amtsblatt der Koeniglichen Regierung von Pommern, 1813, LA Greifswald, Rep. 38b, nr 1383.