Ulica w najstarszej części Ustki , biegnąca mniej więcej równoleżnikowo od Bulwaru Portowego na zachodzie, prostopadle do ul. Marynarki Polskiej w kierunku południowo-wschodnim do ul. Czerwonych Kosynierów.
Na zdjęciu ul. Kaszubska i jej rozwidlenie z ul. Pomorską (droga w lewo), niegdyś prowadząca na zaplecze rzeźni i zakładu masarniczego.
To jedna z tych ulic usteckich, które częściej niż inne zmieniały nazwy. W czasach niemieckich była to Wasserstrasse, czyli ul. Wodna. W lecie 1945 roku nowe, polskie władze nadały jej nazwę Kaszubska. Pod tą nazwą występowała w dokumentach jeszcze w 1949 roku. Później, w szczytowym okresie stalinizmu, nazwę zmieniona na Pawła Findera, aby upamiętnić w ten sposób pierwszego przywódcę komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej, która później przekształciła się w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, rządzącą Polską aż do 1989 r. W ramach dekomunizacji nazw ulic, uchwałą usteckiej Rady Miejskiej z 26 listopada 2009 roku przywrócono pierwszą powojenną nazwę.
Dawny i obecny charakter ulicy
Ul. Kaszubska ma średniowieczną metrykę. Jej obecny zarys jest wyraźnie widoczny na planie Dornsteina z 1769 roku. Biegła ona wtedy prostopadle do drogi z Ustki do Słupska, łącząc południową część ówczesnego portu na wschodnim brzegu Słupi z ul. Czerwonych Kosynierów, dawniej zwaną Środkową (Mittelstrasse) i piekarnią, znajdującą się już za ówczesną Ustką, w rejonie dzisiejszej ul. Beniowskiego. Możliwe, że jest ulica pozostałością jakiegoś dawnego traktu z zachodu na wschód, który u zarania istnienia usteckiej osady biegł na jej południowych obrzeżach. Charakterystyczne, że zabudowa na północ od Kaszubskiej jeszcze w XVIII wieku była wyraźnie bardziej zwarta, natomiast na południe – dalej od brzegu morskiego – rzadsza i bardziej chaotyczna. Wynikało to najpewniej z faktu, że średniowiecznym jądrem osady portowej była mała owalnica wokół placu kościelnego. Dopiero później zabudowa zaczęła obejmować także tereny położone dalej od portu, głównie wzdłuż głównej arterii komunikacyjnej, czyli drogi z portu do Słupska.
Zarys obecnej ul. Kaszubskiej na planie Dornsteina z 1769 roku.
Zdjęcie fragmentu niemieckiego planu Ustki, na którym w lipcu 1945 roku naniesiono nowe, polskie nazwy ulic.
Przed I wojną światową w rozwidleniu dzisiejszych ulic Kaszubskiej i Pomorskiej powstała rzeźnia i zakład masarniczy, które funkcjonowały także już w polskich czasach, aż do przełomu lat 60. i 70. Rzeźnia do tego stopnia zdominowała ulicę, że – nawet sezonie turystycznym – często spływała nią krew. W części bliżej portu stał spichlerz i biurowiec firmy armatorskiej Geiss oraz ustecki oddział słupskiego powiatowego banku spółdzielczego.
W 1960 rok przy ulicy znajdowalo się 6 nieruchomości, w tym jedna prawdopodobnie o charakterze gospodarczym, bo niezamieszkana (nr 2) Wszystkie znajdowały się w zarządzie Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych. W sumie przy ówczesnej ul. Pawła Findera mieszkały 63 osoby.
Przez wiele lat zaniedbana, do początku lat 2000. była to jedna z najbrzydszych usteckich ulic. W wyniku rewitalizacji usteckiej starówki stała się uliczką klimatycznych pensjonatów, znaną m.in. kawiarni "Mistral" i wyrabianych w niej ręcznie Krówek Usteckich.
Jeden ze zrewitalizowanych budynków na rogu ul. Kaszubskiej i ul. Małej.
