Budynki dawnych brzegowych stacji ratownictwa morskiego, zbudowane staraniem Niemieckiego Towarzystwa Ratowania Rozbitków Morskich (DGRS). Potoczna nazwa wzięła się stąd, iż w XIX wieku ratownie te wznoszono przeważnie z czerwonej cegły. W rejonie Ustki "Czerwone Szopy" zachowały się w Jarosławcu, Ustce , Rowach i w Czołpinie.  

W całym obszarze wybrzeża, dawniej pruskiego, a obecnie polskiego, znajdowało się 30 stacji ratownictwa brzegowego: 

(nazwa polska / dawna nazwa niemiecka)

    Świnoujscie / Swinemuende

    Miedzyzdroje / Misdroy

    Wisełka / Neuendorf

    Dziwnów / Berg Dievenoew

    Trzesacz / Hoff

    Mrzeżyno / Treptower Deep

    Kołobrzeg / Kolberg

    Gaski / Funkenhagen

    Łazy / Laase

    Darłowo / Ruegenwaldermuende

    Jarosławiec / jershoeft

    Ustka / Stolpmuende

    Rowy / Rowe

    Czołpino / scholpin

    Łeba / Leba

    Kopalino / Koppalin

    Karwia / Karwenbruch

    Władysławowo / Grossendorf

    Jastarnia / Heisternest

    Hel / Hela

    Gdańsk Brzeźno / Broesen

    Gdańsk Nowy Port / Neufahrwasser

    Gd. Westerplatte / Westerplatte

    Gd. Górki Zachodnie / Neufaehr

    Gd. Sobieszewo / Bohnsack

    Jantar / Pasewark

    Stegna / Steegen

    Kąty Rybackie / Bodenwinkel

    Przebrno / Proebbernau

    Piaski / Neukrug.

Literatura: Antoni F. Komorowski, Bezpieczeństwo i ratownictwo morskie na południowym Bałtyku, przełom XIX i XX wieku, Gdansk 2019