Ważne daty i zdarzenia w historii Ustki jako nadbałtyckiego kąpieliska i uzdrowiska:
1803, lipiec: - Pierwszy historycznie poświadczony "Badegast", czyli kuracjusz kąpieliskowy w Ustce. To Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher, pastor protestancki, filozof i poeta, który w tym czasie był kaznodzieją w obecnym kościele św. Jacka w Słupsku.
1832: - Pierwsza ustecka "Lista kuracjuszy", opublikowana w regionalnym słupskim tygodniku obejmuje 38 nazwisk. Gości kąpielowych już wówczas jednak na pewno było kilkakrotnie wiecej. Lista wymieniała bowiem jedynie głowę rodziny. Później, aż do I połowy XX wieku, takie listy były publikowane w lecie co dwa tygodnie.
1842: Ustecka "Lista kuracjuszy" obejmuje 102 nazwiska i 383 osoby.
1844: - Utworzenie Dyrekcji Kąpieliska ("Badedirektion"), odpowiadającej za przygotowanie miejscowosci do sezonu kąpielowego. Skład: królewski radca handlowy Grunau, lekarz dr Lieppmann i karczmarz Wirth.
1849 – 1862: Okres, kiedy Ustka była ulubionym miejscem letnich urlopów Ottona von Bismarcka, późniejszego "żelaznego kanclerza" i zjednoczyciela Niemiec. Bismarck z rodziną swojej żony, Joanny von Puttkamer, spędzał tu prawie co roku po kilka tygodni. W pobliżu dawnych szańców, po wschodniej stronie portu, funkcjonowała już wówczas co najmniej jedna gospoda, w której goście kąpielowi spędzali wieczory.
1857: - Niejaki Croffke, dyrektor teatru w Słupsku, zgłasza pomysł organizacji sezonowych przedstawień teatralnych na wolnym powietrzu w Ustce.
1860: Spadek liczby gości. Ustka zaczyna przegrywać z Kołobrzegiem i Darłowem, gdzie powstała w tym czasie lepsza infrastruktura kąpieliskowa. Słupska gazeta podsumowuje, że jeśli Ustka nie podejmie żadnych działań w celu podniesienia swojej atrakcyjności, to może zapomnieć o kąpielisku.
1862, 15 lipca: Poczta uruchamia w sezonie drugi, codzienny kurs dyliżansu na lini Słupsk – Ustka – Słupsk. Dystans miedzy obiema miejscowościami dyliżans pokonuje w godzine i 45 minut. Dyliżans zabierał do 6 podróżnych, każdy z nich mógł przewozić do 15 kg bagażu. Cena za przejazd: 6 srebrnych groszy.
1862, 26 sierpnia: - Pierwsza informacja o publicznym koncercie w usteckim kąpielisku. Wystąpiła orkiestra pułkowa 8. Pomorskiego Regimentu Piechoty nr 61. Opłata za wstęp: 5 srebrnych groszy.
1870, kwiecień: - Mieszkańcy Ustki zakładają kąpieliskową spółkę akcyjną "Bade – Aktiengesellschaft". Na jej czele staje karczmarz Wirth. Spółka buduje kąpielisko damskie po wschodniej stronie portu i wydzierżawia od słupskiego magistratu fragment lasu, w którym tworzy zalążek przyszłego Parku Zdrojowego.
1875: Staraniem Stowarzyszenia Upiększania Ustki utwardzona została promenada nadmorska (rejon przy dzisiejszej fontannie). Zasadzono na niej także drzewa. W tym samym roku przez cały sezon koncertuje w Ustce Czeska Kapela Górnicza ("Boehmische Bergkapelle"). Koncerty odbywają się dwa razy dziennie: przed południem w Ustce i po południu – przy plaży.
1877: Prywatna spółka buduje zakład kąpielowy serwujący kąpiele w podgrzanej wodzie morskiej. Zakład miał 8 kabin i dwie poczekalnie.
1878: Ustka uzyskuje połączenie kolejowe ze Słupskiem.
1879: sprzedano 9471 biletów na kapiele morskie, w tym 1887 dla dzieci. Przychód z łazienek: 1253,75 marek, wydatki: 1054,85 M.
1880: Kolej wprowadza w sezonie tzw. Bilety niedzielne, z 50-procentową zniżką. Bilet III klasy kosztował tylko 80 fenigów. Już w pierwszą niedzielę po wprowadzeniu tej taryfy do Ustki zjechało koleją 700 nowych gości. Obniżenie cen biletów spowodowało tak wielkie zainteresowanie kąpieliskiem, że zabrakło wagonów osobowych i aby zapewnić gościom transport, podstawiano im także wagony bydlęce.
1881: Gmina ustecka kupuje od prywatnych spółek oba kąpieliska plażowe (damskie i męskie) oraz łazienki.
1882: Przesunięcie kąpieliska damskiego o 200 kroków na wschód i bliżej morza. Już w 1880 roku morze oddaliło się od niego tak znacznie, że takie przesunięcie uznano za konieczne. Konstrukcja nie była rozmontowywana, tylko przeciagnięta w nowe miejsce w całości.
1884: Wyposażenie kąpieliska męskiego po zachodniej stronie w środki ratownicze.
1899: Gmina Ustka kupuje od słupskiego magistratu tzw. Veilcheninsel koło Promenady za 6000 marek.
1911 – 1912: Budowa nowych łazienek. Autorem projektu był architekt Dunkel z Sopotu. Koszt: 71441 marek. Dunkel zaprojektował także nowy Damen – und Familienbad po stronie wschodniej, a współpracował z nim przy tym mistrz Draheim.
1922: Ustka oficjalnie zaczyna używać nazwy "Ostseebad Stolpmuende". Dodatek "Ostseebad" miał akcentować kąpieliskowo-uzdrowiskowy charakter miejscowości.
1926: budowa restauracji na palach przy kąpielisku Damen- und Familienbad.
1927: Budowa kortów tenisowych na terenie dzisiejszego targowiska przy Placu Wolności. W tym roku utworzono także swobodne kąpieliska ("Freibad") na plażach przy obu kąpieliskach.