Architekt i inspektor budowlany, w latach 40. XIX wieku był zaangażowany w roboty budowlane w usteckim porcie oraz przy budowie kościoła w Rowach.
Ur. 13 Sierpnia 1821 roku w Krotoszynie jako syn inspektora budowlanego w służbie rodu książąt Thurn – und Taxis. W Krotoszynie ukończył szkołę elementarną, następnie na Wielkanoc 1832 roku został wysłany przez ojca do Królewskiego Friedrichs-Gymnasium we Wrocławiu, przekształconego w 1836 w szkołę realną. Ukończył ją w czerwcu 1839 roku. Następnie przez rok praktykował u mierniczego Justa w Ostrowie. 1 listopada 1840 zdał w Poznaniu przed rejencyjną komisją egzaminacyjną egzamin państwowy na mierniczego, następnie przez dwa lata uczyl się w Koenigliche Allgemeine Bauschule w Berlinie. W latach 1844 – 1847 zdawał egzaminy państwowe na inspektora budownictwa drogowego, lądowego i wodnego. Od 1844 roku był zatrudniony jako inspektor budowlany w Królewskiej Rejencji w Koszalinie. Pracowal m.in. w porcie Ustka, gdzie uczestniczył w pracach budowlanych, a także przy budowie kościoła w Rowach. Następnie aktywny na Dolnym Śląsku (m.in. budowa gmachu sądu we Wrocławiu). Od 1852 roku zatrudniony jako powiatowy inspektor budownictwa w Gryfinie ("Greifenhagen"). W 1855 roku przeniesiony do Duesseldorf. Potem wrócił do administracji rejencyjnej w Szczecinie. Tu także budował m.in. gmach sądu powiatowego oraz więzienie. Od 1862 r. Ober-Bauinspektor (starszy inspektor budowlany), przeniesiony do Legnicy, gdzie w1863 roku nadano mu godność Baurata (radca budowlany). Od 1864 roku w Ministerstwie Handlu, Rzemiosł i Robót Publicznych, realizującego m.in. państwowe inwestycje budowlane. Uczestniczył w budowie m.in. Technicznego Instytutu Artylerii w Spandau, a także domu hrabiego Atanazego Raczyńskiego przy Koenigsplatz w Berlinie. W 1867 roku odbył podróż studyjną do Francji i Belgii, gdzie analizowal nowoczesne rozwiązania techniczne w dużych budynkach użytecznosci publicznej (wentylacja, oświetlenie, ogrzewanie).W październiku mianowany na Geheimrata (tajnego radcę), a w 1872 – na Geheime Ober-Rata. Projektował i nadzorował budowy poczt, więzień, sądów itp. Projektował m.in. więzienie w Ploetzensee, więzienie śledcze na Moabicie oraz budynki sądów w Pile, Poznaniu, Świdnicy, Opolu, Szczecinie, Grudziądzu. Był też w komisji opiniującej projekt berlińskiej Siegessaeule.
Jego pierwsza żona, z którą w ciągu 14 lat spłodził 3 synów i 3 córki, była córką Nuennekego, tajnego radcy rejencji w Koszalinie.
Herrmann zmarł w poniedziałek, 30 września 1889 po długiej chorobie.
(Źródło: nekrolog w "Centralblatt der Bauverwaltung" z 5 października 1889)
