Fortyfikacje służące do obrony portu w Ustce, zlokalizowane po jego wschodniej stronie, mniej więcej u wylotu na promenadę dzisiejszej ulicy Maurycego Augusta Beniowskiego. Zbudowane wiosną 1801 roku pod kierunkiem inżyniera porucznika von Bronikowskiego. Przy budowie zatrudniono 250 osób. Obsadzane przez oddziały pruskie w okresie blokady kontynentalnej i wojny z Rosją w 1812 roku. W 1811 roku w podziemnej części szańców (Keller) kwaterowali mieszkańcy podusteckich wiosek, m.in. Pęplina, skierowani do pilnowania usteckich plaż pod nadzorem dwóch słupskich policjantów. W 1812 roku jednym z dowódców oddziału obsadzającego szaniec na wydmie był Philipp Friedrich Ferdinand von Arnim (1772 - 1835). Fortyfikacje drewniano-ziemne dotrwały do połowy XIX wieku.
Źródło: Landesarchiv Greifswald, Rep. 38b, nr 1059 (Schanzenbau in Stolpmuende), nr 1383.