Roślina z rodziny wiesiołkowatych, przywleczona do Europy w początkach XVII wieku z Ameryki Północnej. Łodyga osiąga do 1,5 metra wysokości. Ma charakterystyczne żółte kwiaty, z czterema dużymi płatkami korony o długości do 3 cm. Kwiaty otwierają się na noc - są zapylane przez ćmy. Na dzień zamykają się. Roślina kwitnie od czerwca do końca sierpnia. Roślina światłolubna - porasta tereny opuszczone przez człowieka, nasypy kolejowe, pobocza dróg, brzegi rzek. Wykorzystywana w ziołolecznictwie, dawniej także spożywana (korzenie). W rejonie Ustki częsta m.in. na wydmach po zachodniej stronie portu, m.in. na Bunkrach Bluechera.